Na 7 jaar in een rolstoel kom ik nog dagelijks ongewenste obstakels tegen.
In het Griftpark waar ik een mensenleven op heb gewacht, mijn kinderen zijn 29 en 30 geworden,
is nu een picknicktafel geplaatst. Mooi robuust hout.
Aan een kant is de vaste bank uitgezaagd zodat je er met de rolstoel aan kan zitten.
Helaas is men vergeten, dat twee rolstoelplaatsen logischer zijn. Je neemt graag een vriend of vriendin mee.
Ik neem de volgende keer dus een cirkelzaag mee.

De gezellige cafeetjes hebben vaak twee stenen treden, zodat er al een loopplank aanwezig moet zijn.
De plaatselijke bioscoop beschikt voor dat doel over een deur met aan de korte zijde een balk.
bij het naar buiten gaan heb je wel een afremmer nodig. Maar het is attent.

Soms willen twee heren je met stoel en al over de drempel tillen. Ik moet toegeven, het heeft iets romantisch.
Maar vaker plak ik mijn sticker op de ruit. "Ik ben hier niet welkom" kun je dan lezen.
Het geeft toch voldoening.